Het chocolademerk Côte d’Or viert dit jaar zijn 125ste verjaardag (bron: De Morgen).
Na het zien van een documentaire over Jean Daskalides (de pralinemaker-gynecoloog-jazzmuzikant) ben ik een Daskalidas-fan geworden, maar -toegegeven- de Chokotoff is ook een begrip.
Die net iets te grote karamel die zorgt dat je je mond niet meer open krijgt van de plakkerigheid. En dat zachte laagje chocolade er rond (scherp contrast) dat altijd te snel op is. Die Chokotoff -bijna een marteling om binnen te krijgen- kan zich beroepen op decennia van succes.
Nu ja, voor mij persoonlijk was het niet de Chokotoff zelf die interessant was. Mijn tante had me namelijk verteld over “de streep”. Als je het blinkende rechthoekige bruine zilverpapiertje voorzichtig van een Chokotoff-verpakking afscheurde, kon je eronder een gouden streep aantreffen. Zo’n gouden streep was zeer zeldzaam én je kon er een prijs mee winnen. Die prijs heb ik nooit gekregen, hoewel ik Chokotoff geknauwd heb bij de vleet, om strepen te verzamelen. Maar die gouden strepen bestaan in ieder geval. Ik ben een believer.
Enkele dagen geleden een gouden streep gevonden! Dus blijkbaar nog steeds een slechte leverancier en techniek… 😉
Nooit iets gehoord van die wedstrijd. Volgens mijn tante betekende een gouden streep dat je een wens mocht doen. Heb er veel gehad en veel gewenst, maar zoals dat gaat met wensen, weinig gewonnen.
Mijn grootmoeder had ze altijd in huis. En wij maar wachten tot ze dat potje open deed.
Jeugdsentiment! Nog steeds bij elke chokotoff!
Heb daar ook jààren naar gezocht én een paar gevonden, maar ook altijd bot gevangen bij verkopers over een vermeende prijs.
Vroeger had je inderdaad verpakkingen met gouden en ook met zilveren strepen onder dat label. Als ik me niet vergis, waren ze ooit bedoeld als wedstrijd, maar bleven de mensen er maar naar zoeken, zelfs lang nadat de wedsrijd afgelopen was.